Geen hond gaat er naar de kerk maar die van ons breekt de boel af als hij niet mee mag!
Bijna elke zondag is het raak.
Hond Figo gaat pontificaal op de mat voor de achterdeur zitten als wij ons klaarmaken voor de kerk.
Met veel dreiging in onze stem moeten wij hem op tijd van deze plek wegsturen anders floept hij naar buiten en is hij alleen met een stok weer naar binnen te krijgen. Ik overdrijf niet, echt niet.
Het is lachwekkend en irritant tegelijk.
Want als je even niet alert bent op dit ritueel heb je een probleem.
Zeker als je toch al laat bent en nog snel van alles in je tas doet terwijl je man in een al gestarte auto zit te wachten op zijn lieftallige vrouw.
Het is me een paar keer gebeurt. Maar dan heb ik toch wel mijn lesje geleerd.
Opletten geblazen! Nooit ondoordacht de deur uitlopen als je naar je wekelijkse bijeenkomst gaat.
Na een paar uur komen we dan weer terug. Vol met verhalen, gesprekken en stof tot nadenken over een goede preek. We kunnen er weer tegenaan. Onze batterij is weer opgeladen om het licht weer te laten schijnen in ons leven.
Figo begroet ons al bij de deur met zijn geblaf en uitgelaten bokkensprongen.
Voor hem duurde het allemaal veel te lang.
In zijn verveling en frustratie van het niet mee mogen naar de kerk heeft hij nogal eens wat kapot gemaakt. Het is echt waar. Dat gebeurt alleen als we naar de kerk zijn.
Hij sloopt een oude doos die per ongeluk nog in de kamer stond.
Of hij sloopt een hele vuilniszak met alle gevolgen van dien!
De vuilniszak heeft hij uit de vuilnisbak getrokken en ligt tussen het vuilnis op de grond.
Een beetje frustrerend zullen we maar zeggen.
Als je blij en opgewekt net uit de kerk komt en dan een ravage in je huis aantreft.
Vanmorgen gebeurde het warempel weer.
Pa had een prachtig vaderdagcadeau gekregen. Het stond netjes in een doos op de grond.
Maar niet meer toen we uit de kerk terugkwamen. Figo had de hele doos aan gort getrokken. Als er toch geruild moest worden konden we dat nu wel vergeten. De winkel ziet me aankomen!
Er is slechts één conclusie van dit verhaal.
Als zelfs een hond naar de kerk wil en instinctief weet dat het daar gezellig is en goed dan is er blijkbaar wat mis gegaan in de beleving van veel mensen die het zien als saai of ouderwets.
Maar voor ons is het meestal weer een feest.
De liefde van God is daar aanwezig.
Een hond die dat begrijpt!
