Tom Tom

Eén van de beste uitvindingen van deze tijd vind ik toch wel de TomTom!
Geweldig! Wat een super ding!
De beste leidsman op al mijn autowegen.
Ik heb nooit zo van autorijden gehouden. En al helemaal niet als ik een onbekende en drukke stad in moest. Het was het ergste zo ongeveer wat je van mij kunt vragen.
Maar dat is nu verleden tijd.
Want ik neem Tommie mee.
Tommie begrijpt mij.
Weet precies wanneer ik links of rechts moet gaan op Neerlands wegen.
Hij corrigeert mij vriendelijk als ik een misstap bega.
Vriendelijk hoor ik dan een mannenstem (ja natuurlijk kies ik daarvoor!!) die mij er zachtmoedig op wijst dat ik de verkeerde weg in sla.
Dom dom!
Sorry Tom Tom!
Afgelopen week gebeurde het me weer.
Ik had mijn Tommie netjes geïnstrueerd waar ik naar toe wilde.
Ontspannen ging ik op weg.
Vertrouwend op de  aanwijzingen van Tom.
Alleen onderweg nam ik dit keer even een omweggetje om iemand op te pikken.
Dat had ik niet aan Tom verteld ook al weet ik dat dat eigenlijk had gemoeten.
De eerste afslag die ik vervolgens verkeerd nam om mijn passagier op te halen reageerde hij nog rustig.
"Keer Om!" Een rustige mannenstem deed zijn best om mij weer op het goede pad te krijgen.
"Ja, ja ; mompelde ik, 't komt goed!"
Toen ik de tweede mogelijkheid om terug te keren naar de rechte weg weer negeerde klonk het opnieuw vriendelijk. "Neem de volgende afslag rechts"
Ik was het niet van plan.
Naarmate ik mijn geliefde Tom bleef negeren leek het alsof zijn stem dwingender werd.
Verbeelde ik mij dat?
"Volgende weg rechts!", Tom herhaalde het enigszins vermoeid,"Ga hier rechtsaf!"
Mijn knipperlicht duwde ik naar beneden en het lichtje gaf aan mijn medeweggebruiker het signaal dat ik linksaf zou slaan.
Tom zuchtte nog net niet.
Nadat ik mijn passagier had opgehaald vervolgde ik mijn weg.
Tom leek er ineens weer veel meer zin in te krijgen.
Trouw als hij is leidde hij me veilig naar de plek waar ik die dag hopelijk weer wat wijzer zou worden.

Morgen vieren we Pinksteren in de kerken. Geen hond weet meer wat dat is.
Alleen de kerkgangers zelf waarschijnlijk.
Maar eigenlijk gaat het om de grote TomTom.
God heeft Zijn Tom Tom gegeven aan wie Hem maar wil ontvangen.
Het klinkt misschien oneerbiedig maar het voorbeeld is zo treffend.
De Heilige Geest is de Tom Tom voor alle gelovigen en zelfs als ongelovige kun je hem horen spreken.
Hij leidt en wijst je de weg. Hij weet alles en ziet wanneer je een verkeerde keus maakt.
Hij is geduldig en liefdevol.
Hij brengt je rustig naar de plek van bestemming.
"Bestemming bereikt" en als je om je heen kijkt waar je terecht bent gekomen is er alleen maar heerlijkheid!

What 's up?

Kijk jij wel eens naar de lucht?
Naar de prachtige wolkenlucht op een winderige en bewolkte dag?
Of naar de donkere sterrenhemel waarin duizenden flikkerende edelstenen je lijken toe te juichen?
Ik kijk altijd.
Elke dag en elke nacht.
Als ik achter het stuur zit van de auto, als ik 's avonds de hond uitlaat en als ik aan de koffie zit op de bank. Zelfs als we in bed liggen laten we het rolgordijn in de slaapkamer open en hebben we zicht op de maan.
Het verveelt me nooit.
Zeker nu we aan de dijk wonen waar we de hemel zo wijds en groots kunnen aanschouwen.
's Ochtends als we opstaan halen we eerst de rolhorren weer omhoog om maar niets te missen van wat er buiten en aan de lucht te zien is.
Het boeit altijd. Wat voor weer het buiten ook is.
En juist als het hondenweer is en er geen grijze haar op mijn hoofd aan wil denken om naar buiten te gaan is de hemel ontzagwekkend mooi.
Regelmatig sta ik voor ons raam te genieten van al die pracht en praal.

Het is er gratis. Bijna elke dag weer. Eindeloos in variatie en kleur.
In mijn foto archief heb ik talloze plaatjes van de lucht.
Met fantastische kleuren en imposante wolken partijen.
Als de zon schijnt aan een donkere hemel waaruit het hemelwater soms onverwachts met bakken naar beneden wordt gegoten ren ik verwachtingsvol naar de kant van ons huis waar ik die onvoorstelbaar mooie boog van kleuren aan de hemel verwacht te zien.
What 's up?
Vandaag is het Hemelvaartsdag.
Een dag waarop je naar de hemel mag kijken.
Er hangen zoveel beloften in de lucht.
Voor jou  en ook voor mij!
Je raakt er niet op uit gekeken.
Die grote wolkenlucht hangt er voor jou.
En de sterren in de nacht willen je vertellen dat je mag  schitteren en stralen.
Die imposante regenboog heeft God daar neer gezet met een bedoeling.
Van de hemel mogen we het verwachten.
Van Hem die daar zijn woning heeft.
Hemelvaartsdag krijgt zo weer zijn betekenis.
Want daar is Hij die dit alles zo grandioos mooi en kleurrijk gemaakt heeft.
Denk daar maar aan als je naar de lucht staat te kijken.
De hemel is dichterbij dan je denkt.
That's up!

Wat zeg je??

Vandaag was ik met mijn 91 jaar oude moeder in de stad.
Arm in arm lopen we door de smalle straatjes op weg naar de winkel voor een beter-horen apparaat.
Want ja, die heeft ze echt wel nodig op haar hoge leeftijd.
Het is voor haar het enige hulpmiddel tot nu toe.
Geen stok. Geen rollator. Geen tafeltje-dekje of niets. Zelfs geen hulp in de huishouding.
Ja, die moeder van mij die redt het toch nog maar steeds helemaal zelf.
Dat kom je toch niet vaak tegen.
Als ik zo met haar aan mijn arm door de stad loop ben ik altijd een beetje trots op haar.
Want een doorzetter is ze altijd geweest en dat is ze tot op de dag van vandaag.
Even later schuiven we aan bij de audicien.
Haar nieuwe gehoor apparaten worden bijgesteld. "Ze mogen wel wat harder meneer."
Mijn moeder laat duidelijk weten wat ze wil.
Dan volgt er nog een kleine test. In een paar boxen achter haar klinken verschillende stemmen.
"Mevrouw, kunt u mij vertellen waar de meneer rechts achter u het over heeft?"
Mijn moeder zit ingespannen te luisteren.
Maar aan de andere kant klinkt ook een stem en andere geluiden.
Haar gezicht laat zien dat ze het niet hoort. "Ik zou niet weten waar hij het over heeft. Ik hoor het wel, maar weet niet wat hij zegt."
De test wordt nog een keer gedaan. De volume knop gaat rechts nog maar wat harder.
Het weerbericht wordt luid en duidelijk voorgelezen.
Maar moeder zit daar nog steeds met een grote frons op haar gezicht.
"Ik hoor wel geluid, zegt ze opnieuw, maar ik weet echt niet waar het over gaat."
De audicien weet genoeg.
Mevrouw, het helpt niet als ik uw gehoorapparaat harder zet.
Uw oor hoort het wel maar uw hersenen niet!
Ik kijk met verbazing als hij het via de computer nog eens uitlegt.
Hoe is het mogelijk dat mijn moeder niet hoorde dat het weerbericht zo duidelijk werd voorgelezen?
Het probleem zit hem niet in het horen maar in de vertaalslag die haar hersenen niet meer kunnen maken.
Weer wat geleerd.
Je kunt dus blijkbaar horen en toch doof zijn!
Ik moet denken aan de woorden van Jezus als Hij het heeft over het grote plan van God.
Dan zegt Hij ook, mensen zullen ziende niet zien en horende niet kunnen horen.
Dat kan dus!
Het bewijs is vandaag geleverd!
Ik krabbel mij nog eens achter mijn oren.
Wel horen maar toch doof zijn!
In het geval van mijn moeder was er niets meer aan te doen.
Maar hebben ik of jij daar ook wel eens last van?
Dan zit het probleem niet in mijn oren maar diep van binnen.
Dan moet ik daar maar eens naar kijken......