De kracht van zwijgen

Ik hou van spreekwoorden. Ze zijn zo mooi en wijs met weinig woorden vaak.
Daar hou ik van.
Een tijdje geleden reed ik langs de dijk en zag ik een kale appelboom. Hij stond daar prachtig in zijn eentje in een groen gazon. Het blad was al helemaal verdwenen. Vele tientallen appels lagen pal onder de boom in het groene gras. Niemand had ze verzameld en hun waarde als heerlijke en gezonde vrucht gewaardeerd of serieus genomen. Ze lagen gewoon weg te rotten onder de kale boom.
Ik lachte.
De appel valt niet ver van de boom, de woorden van dit gezegde vielen prompt naar beneden.
Zoiets heb ik wel vaker.
Laatst reed een klein zwart autootje vlak voor me door een veel te krap genomen bocht.
Ik mompelde: Zo, die is kort door de bocht! Ik grijnsde om mijn eigen spitsvondigheid.
Vanmorgen was ik een boek aan het lezen en gebeurde hetzelfde.
Het is een boek van Sheila Walsh en ik hou van haar manier van schrijven. Ze is eerlijk en open.
Het gedeelte wat ik vanmorgen las ging over schuld en schuldgevoelens.
Over wat er diep in ons hart verborgen kan zitten. Dat kan natuurlijk veel meer zijn dan alleen schuldgevoelens. Dat kan verdriet zijn, of leegte. Maar ook pijn die je geleden hebt in relaties. Met je ouders of met je kind of misschien wel beiden, met je partner of familieleden.
Laatst moest ik voor mijn studie een autobiografie schrijven. Al schrijvende werd mijn besef van pijn met elke zin die ik schreef groter. Wat krijgen we allemaal toch veel op ons levensbordje.
Al die ervaringen dragen we vaak ongemerkt mee op onze levensweg.
Als een zware rugzak die ons behoorlijk in de weg kan zitten.
We zeulen het ons hele leven mee. Soms hebben we er niet eens erg in.
In de bijbel staat een prachtig vers: Zolang ik zweeg kwijnde mijn gebeente weg.
Bliep: Spreken is zilver en zwijgen is goud. Daar heb ik ineens weer een spreekwoord in mijn hoofd!
Zwijgen is hier helemaal geen goud realiseer ik mij.
De kracht van zwijgen is heel groot. Het is geen goud en zelfs geen zilver waard.
Het lijkt meer op rotte appels.
Dat is de andere kant van het gezegde.
Er is meestal een andere kant aan elk verhaal.
Dan wordt het: Door de zure appel heen bijten en maak van je hart geen moordkuil!