Vanmorgen werd ik met een raar hoofd wakker. Mijn gezin zou nu gelijk kunnen reageren dat ik altijd een raar hoofd heb als ik uit bed kom. En toegegeven. Als mijn eerste blik in de badkamer per ongeluk de spiegel tegenkomt schrik ik ook. Maar dat is nu niet wat ik bedoel.
Wat had ik ongelofelijk raar liggen dromen!
Ik ga hier niet eens vertellen wat. Het was bizar, verwarrend en absoluut geen gewone-Margreet-droom.
Maar het was zo heftig geweest dat ik het eerste half uur een beetje verdwaasd op de bank zat met glazig kijkende ogen en fanatiek happend in mijn boterhammetje met jam. Alsof ik daarmee al kauwend vanzelf wel weer in de realiteit terug zou kunnen komen.
Hoe kom ik aan zo'n rare droom? Waar slaat dit op? Hoe haal ik in vredes naam zoiets naar boven?
Het gebeurt me een enkele keer vaker. Dat een droom me erg kan verwarren. En dat een droom zoveel met je doet. Dat je werkelijk het gevoel hebt uit een andere wereld te stappen zodra je 's ochtends je slaperige ogen opendoet. Een wereld die eigenlijk helemaal niet de jouwe is. Waar frustratie en machteloosheid omdat iets je niet lukt of omdat iemand je achternazit een allesomvattend gevoel is wat achterblijft al lang nadat je je ogen open hebt en je het ritme van de dag probeert op te pakken.
Vanmorgen wilde ik eens proberen te achterhalen waar deze droom vanuit mijn onderbewustzijn een oorsprong had kunnen vinden. Ik weet niet veel van dromen uitleggen hoor. Daar heb ik echt geen ervaring mee. Maar ik geloof wel dat veel van wat we dromen zijn wortels heeft in een gigantisch reservoir van ervaringen, gevoelens en gedachten diep verborgen in ons hart en leven.
Toen ik vanmorgen aan Johan over mijn droom vertelde ontdekten we al heel snel waar het allemaal vandaan was gekomen. Al pratend ging ik steeds meer begrijpen waar het thema van de droom vandaan kwam. Het was eigenlijk direct duidelijk. Het was een belangrijk thema in mijn leven. Johan beaamde direct dat dat niet zo moeilijk was. Zoals een man soms haarscherp gevoel en realiteit kan scheiden. Opgelucht haalde ik adem. Het was nog steeds een bizarre droom. Maar ik begreep waar het vandaan kwam. Het hielp me zelfs om naar mezelf te kijken. De droom liet me haarscherp zien dat mijn manier van vechten helemaal niets opleverde. Alleen maar frustraties en een machteloos gevoel. Daar ga ik maar eens mee aan de slag.
Dromen zijn geen bedrog!
Als je vrouw een blog gaat schrijven kun je maar beter direct een “volger” worden nietwaar. Zeker als je merkt dat ze ook over jou schrijft zoals gister en vandaag.
BeantwoordenVerwijderenMaar goed dat komt er nou van als je ze steeds zit aan te moedigen om te schrijven. Want Margreet wil wel schrijven maar zou het makkelijker vinden om een onderwerp te hebben. De titel van de blog veronderstelt dat het over herkenbare zaken zal gaan van het leven van alle dag. Dus ik hoop dat ook andere “volgers” daar met plezier over lezen.
Maar misschien heeft een van jullie een idee voor een stukje, of voor een boek. Of gewoon een vraag waar je graag iets over leest. Dan heeft Margreet een “opdracht” en wie weet komt er iets goeds uit voort waar ook weer anderen iets aan hebben.
Veel geluk.
Johan
Margreet,
BeantwoordenVerwijderenNiet te krampachtig naar onderwerpen zoeken, gewoon beginnen met schrijven over wat je opvalt om je heen, in de supermarkt, op de fiets, waar je gedachten naar afdwalen, enzovoorts. Inspiratie is niet iets waar je op moet gaan zitten wachten, je laat je gedachten de vrije stroom en laat je door niks beperken. Komt helemaal goed. Ik geniet vooral van 'een frisse kijk' op alledaagse dingen.
Succes,
Bea