Ik geloof in mezelf

Heel dapper staat het nu boven deze blog. Ik geloof in mezelf.
Misschien had je van mij iets heel anders verwacht. Zoiets als, ik geloof in God. Of ik geloof in de kracht van het gebed. Ik noem maar wat items die ik best als titel boven een mooi stukje had kunnen zetten.Want daar geloof ik ook in! Zeker wel. Al is het soms met vallen en weer opstaan.
Maar vandaag wil ik het daar niet over hebben.
Ik heb namelijk iets belangrijks ontdekt.
Luister maar.
Vorige week was ik weer in gesprek met mijn therapeut. Ze functioneert als een soort klankbord in de zoektocht waarin ik nu zit om weer een goede balans te kunnen vinden. Soms heb ik haar bevestiging nodig en moedigt ze me aan om op de ingeslagen weg door te gaan. En soms corigeert ze mij omdat ik een beoordelingsfout maak. Zo ging het ook deze keer.
Ik had haar een situatie voorgelegd waar ik zelf veel last van had. Ik eindigde mijn relaas met grote stelligheid dat ik mezelf op dat soort momenten zo zat was. Het moest maar eens afgelopen zijn met dat rare gedrag van mij! Ik wilde daar nu wel eens vanaf. Ik keek verwachtingsvol naar de persoon aan de andere kant van de tafel. Ze had vast wel een goede tip en handvatten om er vandaag nog mee aan de slag te gaan. Want zo zit ik in elkaar.
Een paar rustige blauwe ogen keken me diep aan. Haar gezicht vertoonde nog niet wat er nu ging komen.
Haar antwoord was onverwacht en heel duidelijk.
Margreet, accepteer jezelf nu eens.
Het is niet erg dat je zo reageert. Dat hoort bij jou. Dat hoort bij jouw persoonlijkheid. Je doet jezelf tekort als je tegen jezelf zegt dat je zo niet mag en wil zijn.
Ze praatte nog even door om de boodschap duidelijk tot me door te laten dringen. Ze legde uit dat ik het weliswaar op sommige momenten als zwakheid en lastig ervoer maar dat het te maken had met een waardevolle karaktereigenschap waar ik blij mee kan zijn.
Haar woorden raakten mijn hart diep. Mijn hele leven had ik met dit probleem geworsteld. Mijn eigen overtuiging had mij altijd laten geloven dat ik een groot probleem had.
En hier was iemand die zei dat het (of lees ik en dat is nog veel belangrijker) normaal was. Dat het een kostbare gaven is als je zo bent ook al heeft het zijn zwakkere kanten.
Conclusie van dit verhaal.
Ik mag in mezelf geloven. Ik ben een bijzonder mens, geschapen naar Gods beeld en zoals Hij mij bedacht heeft. Ik mag mezelf aanvaarden zoals ik ben. Ik ben waardevol. Ik mag er zijn.
Als christen ben ik vaak met de negatieve kanten van mezelf bezig. Alles waar ik in te kort schiet staat me helder voor de ogen. Veel te veel en veel te vaak ligt bij mij de nadruk op wat beter moet, op wat ik nog niet op orde heb enz.
Helaas wordt ik daar als ik de Bijbel lees ook vaak in bevestigd. De toon is vaak streng en belerend in mijn beleving.
Maar toch is  langzaam het besef gegroeid dat  de boodschap van de Bijbel een andere is. Jezus kwam om ons leven te geven. Overvloed aan vreugde en vrede met God en met jezelf.
Dat is pas leven!
Dat is geloven in jezelf! Want God gelooft in jou!