De Paralympics zijn weer voorbij. Wat een prestaties worden
daar geleverd! Blinden die voetballen, atleten zonder benen, verstandelijk
beperkten die zwemmen als de besten, rolstoeltennis en zo kan ik nog wel even
doorgaan. Wat een doorzettingsvermogen laten deze mensen aan de hele wereld
zien. Indrukwekkend en verbazingwekkend. Met open mond zit je er naar te
kijken. Wat een prestaties kan een mens
nog leveren met levensgrootte en levensechte handicaps. Maar er zit een keerzijde aan deze medaille.
Zelfs aan de gouden. Want hoe gaat de maatschappij in gewone situaties met hen
om? Als iemand in een rolstoel komt solliciteren bijvoorbeeld? Of een blinde
klant in de winkel? Neemt u ze dan ook zo serieus? Of denkt u, die meneer in de
rolstoel kan niet goed presteren in mijn bedrijf? Of u spreekt maar de persoon
aan achter de rolstoel want de persoon in de rolstoel zal het wel niet
begrijpen. Zielig hoor, die blinde vrouw. Stumperds zijn het, allemaal. Wees
eens eerlijk. Hoe denkt u werkelijk over mensen met een handicap? Toen ik ooit
in de zorg begon met werken moesten we deze ervaring opdoen. In een rolstoel
moesten we de stad in. Nou, reken maar dat je zielig werd aangekeken. Kassières
namen je niet serieus. Als gewoon mens voor achterlijk of minderwaardig worden
aangezien. Wat een drama. Zullen we
afspreken dat we voortaan iedere gehandicapte zien als een paralympic? Het zijn
bikkels. Doorzetters van de bovenste plank. Ze verdienen wat mij betreft
allemaal een gouden plak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten